معنی ستیزه کار در لغت نامه دهخدا

لجوج. کینه توز. ظالم. نیرومند. قاهر: و (غوریان) مردمانی شوخ روی و ستیزه کارند و بد دل و حسودند. (حدود العالم).، تذرو عقیق رو کلنگ سپیدرخ، گوزن سیاه چشم پلنگ ستیزه کار.، فرخی.، و بودی که شیر ستیزه کارتر بودی غلامان را فرمودی تا در آمدندی. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 120).، شاه پردل ستیزه کار بود، شاه بددل همیشه خوار بود.، سنایی.، رفیقی ستیزه کار دارم و به هیچ نوع از صحبت او خلاصی نمی یابم. (سندبادنامه ص 142)

معنی ستیزه کار در فرهنگ واژه مترادف متضاد

خودرای، ستیزه جو، تندخو، پرخاشگر، ستیزه گر، سرکش، لجوج، نافرمان، متضاد: مطیع، فرمانبر

معنی ستیزه کار - جستجوی لغت در جدول جو

ستیزه کار

لغت نامه دهخدا

ستیزه کار

فرهنگ لغت هوشیار

ستیزه کار

فرهنگ واژه مترادف متضاد

ریزه کار

نازک کار، کسی که نقش های ظریف به کار می برد، هنرمندی که چیزهای زیبا و ظریف بسازد

فرهنگ فارسی عمید

ستیز کاری

عمل و حالت ستیزه کار

فرهنگ فارسی عمید

تازه کار

کسی که تازه کاری را یاد گرفته، کم تجربه

فرهنگ فارسی عمید

ستیزه گر

ستیزگر، لجوج، متمرد، سرکش، ستیزکار

فرهنگ فارسی عمید

سیه کار

سیاهکار، بدکار، گناهکار، فاسق، ستمگر، ظالم، بیدادگر، جبّار، ستمکار، گرداس، جائر، ستم کیش، ظلم پیشه، جفا پیشه

فرهنگ فارسی عمید

ستیز کار

جنگجو، سرکش، کسی که کارش ستیزه است، ناسازگار

فرهنگ فارسی عمید

تیره کار

(رَ / رِ)

کار تیره. کار سخت و مشکل:
به پیش آمد اکنون یکی تیره کار
که آن را نشاید که داریم خوار.
فردوسی.
، بدکار. بدسرشت. سیاهکار:
آینۀ خاک تیره کار چه بینی
ز آینۀتیره نور کار نیابی.
خاقانی

لغت نامه دهخدا

ستیزه گر

(سِ زَ / زِ گَ)

عنید. (ملخص اللغات حسن خطیب) (ترجمان القرآن). ظالم. متعدی:
گفت اگر مانم این ستیزه گر است
گر کشم این حساب از آن بتر است.
نظامی.
غضب ستیزه گر و عقل قهرمان درخواب
شتر گسسته مهار است و ساربان در خواب.
صائب

لغت نامه دهخدا

ریزه کار

(زَ /زِ)

باریک بین. دقیق. خوش کار. زیرک. هوشیار. وقوف دار. (ناظم الاطباء) : تبن، زیرک و باریک بین و ریزه کار گردیدن. متطرس، فرد ریزه کار و پسندیده کار. (منتهی الارب) ، ظریف. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

سیاه کار

کنایه از فاسق و فاجر و ظالم و محیل و گناهکار، (برهان) (آنندراج) (ناظم الاطباء) : مکاره ای است اندر خشم، سیاه کاره ای سپیدچشم، (جهانگشای جوینی)،
بیا بمیکده و چهره ارغوانی کن
مرو بصومعه کآنجا سیاه کارانند،
حافظ،
جانا روا مدار که بی هیچ موجبی
چشم سیاه کار تو خونم هدر کند،
ابن یمین (از آنندراج)

لغت نامه دهخدا

تازه کار

(زَ / زِ)

کسی که تازه کاری را شروع کرده و هنوز آنرا درست نیاموخته است. (فرهنگ نظام). کارنادیده. کم تجربه. مبتدی. مقابل کهنه کار. ناآزموده. نوآموز در صنعت. کسی که بنوی چیزی را آموخته یا بدان پرداخته. ناشی

لغت نامه دهخدا

ستیزه گار

(سِ زَ / زِ)

ستیزه کار. جنگجو. قاهر. لجوج. رجوع به ستیزه کار شود

لغت نامه دهخدا

ستیزه کاری

(سِ زَ / زِ)

عمل ستیزه کار. لجاجت. خصومت:
چونکه دید او ستیزه کاری من
ناشکیبی و بیقراری من.
نظامی.
بر وفق چنین خلافکاری
تسلیم به از ستیزه کاری.
نظامی.
رجوع به ستیزه کار شود

لغت نامه دهخدا

سیه کار

(یَهْ)

کنایه از مردم بدکاره و فاسق و فاجر بدروزگار باشد. (برهان) (آنندراج). فاسق. بدکار. (غیاث اللغات). فاسق فاجر و ظالم. (فرهنگ رشیدی) :
سپیدکار وسیه کار دست و زلف تواند
تو بیگناهی از این هر دو ای ستیزۀ ماه.
سوزنی.
سیه کار شب چون شود شحنه سود
برون آید آتش ز گردنده دود.
نظامی.
بدزدید بقال از اونیم دانگ
برآورد دزد سیه کار بانگ.
سعدی.
سیه کاری از نردبانی فتاد
شنیدم که هم در نفس جان بداد.
سعدی.
رجوع به سیاه کار شود

لغت نامه دهخدا

ستیزکار

(سِ)

آنکه کار او ستیزه بود. رجوع به ستیزه کار شود

لغت نامه دهخدا

تیشه کار

(تَهْ نِ)

تبر. (ناظم الاطباء). رجوع به تیشه شود

لغت نامه دهخدا